Από την Ελευθερία Φιλίππου Μεγάλη υπόθεση να βλέπει κανείς μια εικόνα από μακριά ενός φυσικού τοπίου, ενός έργου τέχνης, μιας ζωγραφιάς, μια κλασσικής αναπαράστασης προηγούμενου αιώνα, οτιδήποτε εν προκειμένου εμπεριέχει κάλλος και αρμονία. Η εικόνα μιας όμορφης θέας γαληνεύει τη ψυχή, την ηρεμεί!
Πόσο μάλλον εάν τη θέα (την ευρεία εικόνα δηλαδή) που επιζητήσουμε την αντλούμε από το παρελθόν μέσα από τις υπέρτατες διδαχές των κλασσικών για να τη μεταφέρουμε στο παρόν δημιουργώντας ένα μέλλον που δικαιωματικά μας ανήκει.
Η ευρεία εικόνα σε συνδυασμό με την επιστήμη της Φιλοσοφικής Ψυχολογίας αποτελεί τα τελευταία χρόνια τη νέα τέχνη του Ευ Ζην.
Το ρεύμα της Φιλοσοφικής Ψυχολογίας το οποίο γιγαντώνεται σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο, διαπιστώνοντας την αναποτελεσματικότητα των μέχρι τώρα ψυχολογικών απόψεων στην επίτευξη μιας σταθερής ποιότητας ζωής και αυτοπραγμάτωσης στη ζωή του ανθρώπου, στρέφει άμεσα τη ψυχολογία, δηλαδή τη μελέτη και την έρευνα της συμπεριφοράς του ανθρώπου, στις “ρίζες” της, τη Φιλοσοφία. Και όταν αναφερόμαστε εδώ για τη Φιλοσοφία, εννοούμε τις μεγάλες φιλοσοφικές σχολές που άνθισαν στην μοναδική κλασσική Ελληνική Εποχή.
Είναι εξέλιξη και η συνέχεια της Υπαρξιακής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας. Αυτή, μαζί με άλλες απόψεις στο χώρο της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, αποτελεί την αντίδραση στις κυριαρχούσες μέχρι τώρα σχολές ψυχολογίας: τη Ψυχανάλυση και το Συμπεριφορισμό (Behaviorisme).
Αυτές οι απόψεις, παρά τις συνεχείς βελτιώσεις και προσαρμογές που υπέστησαν μέχρι σήμερα προκειμένου να κρατηθούν στη ζωή, εξακολουθούν να “βλέπουν” τον άνθρωπο να διέπεται και να διαμορφώνει τη συμπεριφορά του και γενικά τη ζωή του κατά κύριο λόγο κάτω από μηχανιστικές και ενστικτώδεις παρορμήσεις.
Η “θεραπεία” μέσω της Φιλοσοφικής Ψυχολογίας επιδιώκεται με ανίχνευση του θεραπευτή στο χαώδες παρελθόν (υποσυνείδητο και ασυνείδητο), όχι μόνο στο ατομικό αλλά και στο κοινωνικό, φυλετικό, παγκόσμιο …
Μέσω των κυριότερων βασικών αρχαιοελληνικών αρχών και αξιών, προσαρμοσμένες στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στην οικογενειακή μας ζωή, στην κοινωνική και επαγγελματική μας πορεία, οδηγούμαστε στην ψυχική ισορροπία.
Διότι όπως θα μας έλεγε και ο Σωκράτης «δεν αξίζει να ζει κανείς βίο ανεξέταστο» πόσο μάλλον μια ζωή που η σύγχρονη πραγματικότητα μας εμποδίζει να τη ζήσουμε.